Widok ul. Lubicz i wiaduktu kolejowego z roku 1903 utrwalony na pocztówce. Autor fotografii jest nieznany.
Ulica Lubicz w pierwszej połowie XVIII w. nosiła nazwę Wesoła, potem była ulicą bezimienną, aż z początkiem XIX w. przybrała nazwę ulicy Lubicz, choć oficjalnie funkcjonuje ona od 1880 roku. Nazywano ją również Małą Wesołą lub Wesołą Wyższą. Na początku XIX w. była aleją wysadzaną topolami, przy której budowano dworki w pięknych ogrodach. Po wybudowaniu dworca kolejowego rozwinęła się jej intensywna zabudowa.
Na fotografii po lewej stronie widać linię tramwajową biegnącą przy dworcu. Po prawej stronie budynki nr 3 i 5, wybudowane w latach 1883-1884 dla Jana Lubicz-Łapińskiego, które sam zaprojektował. W 1989 r. Baruch Weindling zakupił budynek Lubicz 3, w podworcu którego wybudował oficyny. W budynku tym od roku 1916 do wybuchu II wojny światowej Jonasz Heller prowadził Hotel Poznański, a w przyległym budynku nr 5 Łapiński otworzył w 1884 r. Hotel Europejski z kasynem i atelier fotograficznym. Sam wiadukt i schody wybudowano w 1898 r., według projektu Teodora Talowskiego. Było to pierwsze w Krakowie dwupoziomowe rozwiązanie komunikacyjne. Sam dworzec zbudowano w latach 1844-1847 w stylu neogotyckim, na podstawie planów Piotra Rosenbauma, aby później przebudować go w latach 1892-1894.
Zdjęcie zaczerpnięte z portalu: mmkrakow.pl
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz